በፓሊዮሊቲክ እና በሜሶሊቲክ ዘመን የሰው ልጅ ተስማሚ ኢኮኖሚ የሚባለውን ይመራ ነበር ፡፡ በዚያ ሩቅ ጊዜ የሰው ልጅ ቁጥር እና ፍላጎቱ እንደ አሁኑ ባልበዛበት ጊዜ “ሁሉንም ነገር ከተፈጥሮ ውሰድ!” የሚል መፈክር ፡፡ ፍጹም ትክክለኛ እና ፍትሃዊ ነበር ፡፡
የመመዝገቢያ ኢኮኖሚው ዋና ነገር ጥንታዊው ሰው ተፈጥሮ ሊሰጠው የሚችለውን ሁሉ መጠቀሙ ነበር - ማለትም ፣ ፍሬዎቹን አመድ ፡፡ ሶስት ዓይነት ተገቢ እርሻ አለ-መሰብሰብ ፣ አደን እና ዓሳ ማጥመድ ፡፡ ምንም እንኳን በዳርዊን ትምህርቶች መሠረት መሰብሰብ እና አደን በጥንት ሰዎች ከአባቶቻቸው እና ከእንስሳት ዓለም የተወረሱ ቢሆኑም በጥንታዊ ሰዎች ንጹህ የተፈጥሮ ሀብቶች መመደብ በጭራሽ አለመኖሩን ልብ ሊባል ይገባል ፡፡ በእርግጥም በእድገቱ የመጀመሪያ ደረጃ እንኳን በዙሪያው ባለው ዓለም ውስጥ የሌሉ መሣሪያዎችን መፈልሰፍ ነበረበት ፡፡ ለምሳሌ ፣ የሆሞ ሃቢሊስ የመጀመሪያ ቅሪቶች (“ችሎታ ያለው ሰው”) በምስራቅ አፍሪካ ባለው ኦልድዋይዋይ ገደል ውስጥ ተገኝተዋል ፡፡ እነዚህ ሰዎች አስከሬኖችን ለመበተን የተገኘውን ሹል መሣሪያ በመጠቀም ድንጋዮችን በልዩ ሁኔታ እንዴት እንደሚከፋፈሉ ያውቁ ነበር ፡፡
የሟቹ የፓሊዮሊቲክ ሰው ቀደም ሲል በስራው ውስጥ ወደ 20 የሚጠጉ ዕቃዎችን በመጠቀም እጅግ በጣም ብዙ የተለያዩ አግባብ ያላቸውን ኢኮኖሚዎችን መርቷል ፡፡ ከቆዳ ላይ ቀላል ልብሶችን ለመሥራት መርፌዎች እንኳን ነበሩት ፡፡ የጥንታዊው ህዝብ እድገት እያደገ መጣ ፣ እናም በአጭር ጊዜ ውስጥ በታሪካዊ መመዘኛዎች አግባብ ያለው የኢኮኖሚ መዋቅር ተመሰረተ ፡፡
የሳይንስ ሊቃውንት ዋና ዋና ባህሪያቱን ከግምት ያስገባሉ
- የጋራ ምርት;
- በእኩልነት አግባብነት ተለይቶ የሚታወቀው ኢኮኖሚው የማህበረሰብ አያያዝ;
- በሰዎች መካከል እርስ በእርስ መተማመን እና በተፈጥሮ ዑደት ላይ መተማመን;
- የድንጋይ መሳሪያዎች ዋነኛው አጠቃቀም;
- በዝቅተኛ ፍጥነት የቴክኒካዊ እድገት;
- ዝቅተኛ የህዝብ ብዛት;
- የሥራ ክፍፍል በጾታ እና በእድሜ።
የተመጣጠነ ኢኮኖሚ ንጥረነገሮች በተለያዩ ጎሳዎች እና ሕዝቦች ሕይወት ውስጥ በጣም ረጅም ጊዜ ኖረዋል ፡፡ ስለዚህ ፣ ለምሳሌ ፣ ምስራቃዊ ስላቭስ ወደ ቀጣዩ የአስተዳደር ምዕራፍ ተዛወረ ፣ ማምረት ተብሎ ወደ ተጠራው ከክርስቶስ ልደት በፊት በ 5 ኛው ሚሊኒየም አካባቢ ብቻ ፡፡
