ንግዱ እየዳበረ ሲመጣ አንድ ግለሰብ ሥራ ፈጣሪ ከዚህ በኋላ ኃላፊነቱን መወጣት እንደማይችል ሊረዳ ይችላል እናም የተቀጠሩ ሠራተኞችን ወደ ሥራው መሳብ ይፈልጋል ፡፡ ከመብቶቻቸው እና ግዴታዎች አንፃር ግለሰብ ሥራ ፈጣሪዎች እንደ አሠሪ ከህጋዊ አካላት ጋር እኩል ናቸው ፡፡
መመሪያዎች
ደረጃ 1
ግለሰቡ ሥራ ፈጣሪ ራሱ ሠራተኛ አይደለም ፡፡ አንድ ሥራ ፈጣሪ ከራሱ ጋር የሥራ ውል መደምደም ፣ የወር ደመወዙን መክፈል ፣ የግል ገቢ ግብር ማስተላለፍ እና የተከፈለ ዕረፍት ሊኖረው አይገባም ፡፡ በተመሳሳይ ጊዜ ለ FIU የኢንሹራንስ አረቦን የመክፈል ግዴታ ተመድቧል ፡፡ ነገር ግን የግለሰብ ሥራ ፈጣሪዎች መዋጮቸውን ከተቀበሉት ገቢ መቶኛ ሳይሆን በየአመቱ በመንግስት በተቀመጠው የተወሰነ መጠን ማስተላለፍ አለባቸው ፡፡ ይህ በግለሰብ ሥራ ፈጣሪ እና በኤልኤልሲ መካከል ያለው መሠረታዊ ልዩነት ነው። በእነዚያ ኩባንያዎች ውስጥ እንኳን መሥራቹ እና ኃላፊው አንድ ሰው ቢሆኑም ፣ የኤል.ኤል.ኤል ዳይሬክተር አሁንም እንደ ሠራተኛ ይቆጠራሉ ፡፡
ደረጃ 2
በግለሰብ ሥራ ፈጣሪ ውስጥ አነስተኛውን የሠራተኛ ብዛት በተመለከተ ገደቦች የሉም ፡፡ አንድ ሥራ ፈጣሪ ብዙ ሠራተኞችን የማይፈልግ ከሆነ ከአንድ ሠራተኛ ጋር የሥራ ስምሪት ውል መደምደም ይችላል ፡፡ በግለሰብ ሥራ ፈጣሪነት እና ኤል.ኤል. ውስጥ የሰራተኞችን ምዝገባ በተመለከተ ልዩነቶች የሉም ፡፡ ይህ የሚከፈለው የታክስ መጠን (የግል የገቢ ግብር) እና ለሠራተኞች የኢንሹራንስ ቅነሳ እንዲሁም የሠራተኞች መዝገብ አያያዝን ይመለከታል ፡፡
ደረጃ 3
ከሠራተኛ ጋር የመጀመሪያውን የሥራ ውል በማጠናቀቅ አንድ ግለሰብ ሥራ ፈጣሪ የአሰሪውን ሁኔታ እንደሚቀበል ማስታወሱ አስፈላጊ ነው። በ 10 ቀናት ውስጥ እና በ 30 ውስጥ - በ FIU ውስጥ በ FSS የመመዝገብ ግዴታ አለበት ፡፡ በሰዓቱ ካላከናወነ 20 ሺህ ሮቤል የገንዘብ መቀጮ የመክፈል ግዴታ አለበት ፡፡ በ FSS ውስጥ እና ከ 5 ሺህ ሩብልስ። - በ FIU ውስጥ። አንድ ግለሰብ ሥራ ፈጣሪ የመጀመሪያ ሠራተኛውን ወይም የፍትሐ ብሔር ሕግ ኮንትራቱን ከሠራተኛ ጋር በበጀት የበጀት ገንዘብ ብቻ መመዝገብ አለበት ፤ ይህ ከቀጣዮቹ ሠራተኞች ጋር እንዲደረግ አይጠየቅም።
ደረጃ 4
በግለሰብ ሥራ ፈጣሪዎች ውስጥ በከፍተኛው የሠራተኞች ብዛት ላይ ገደቦች የሉም ፣ ግን ልዩ የግብር አገዛዞችን የሚተገብሩ ሥራ ፈጣሪዎች በሕግ የተደነገጉትን የሥራ ሁኔታ ማስታወስ አለባቸው ፡፡ ስለዚህ ፣ በግለሰብ ሥራ ፈጣሪዎች በ STS እና UTII ውስጥ አማካይ የሠራተኞች ቁጥር ከ 100 ሰዎች መብለጥ አይችልም ፡፡ አለበለዚያ በእነዚህ ሁነታዎች ውስጥ የመስራት መብቱን ያጣል እና OSNO ን ለመተግበር ይገደዳል ፡፡ የባለቤትነት መብትን (ፓተንት) ግብር ስርዓትን የሚጠቀሙ ግለሰብ ሥራ ፈጣሪዎች ከ 15 በላይ ሠራተኞችን መሳብ አይችሉም ፡፡
